it's you... its always been you...

sue and chivaz seems to be the perfect lover.. sweet as a candy, strong as a pyramid ika nga..
they've been together for almost four years.they started as a long distance lover.
they have met because of sue's friend maribel na kaibigan din ni chivaz.
sue owns a small clothing business in pasay while chivaz is a pediatrician in a small town in quezon  province.
they seldom see each  other but when they do, they are inseparable. Isang bagay lang naman ang pinag-aawayan nila, chivaz is so uptight habang si sue, she wants freedom to do what she wants.
The typical boy who lives in the province, and the liberated girl that she loves.

"haynaku! hinala na naman!" sambit ni Sue sa kaibigang si Maribel.
"who?" said maribel
."si chivaz...  di kasi ako nakapagreply agad. pag di talaga to tumigil ng kakahinala, its better maghiwalay na kami. Nakakapagod din" Sue replied.
tumawa lang si maribel. Sanay na siya sa dalawa.
Maya-maya, she told Sue, "alam mo, masiyado ka lang niyang sigurong mahal... takot siyang mawala sayo haha."

"Sinasama ko nga siya sa mga lakad ko para wala siyang masabi." pagsusumbong na sabi ni sue.


"Sue, i know your boyriend.. Hindi siya sanay sa lifestyle mo. To him, it's like just wasting time! hahaha" Maribel told Sue.
"But Bel, it's not a wasted time if I am enjoying. Specialy sana kung kasama ko siyang nag-eenjoy.
and sue added "I love him Bel... But I can't live like this. I've reached out. Di naman niya ko pwedeng ilayo sa mga kaibigan ko."


It's always been like that for chivaz and Sue. But what is a relationship without some quarrels right?


The day came when sue finaly decided to take some time off.
They met in a coffee shop near Sue's botique.
"why Sue?" kunot noong tanong ni Chivaz sa girlfriend niya. Makikita mo sa mukha niya ang disappointment and disagreement sa sinabi ni Sue.
 "Ayoko na ng ganito. Nasasakal na ko. Let's take a break.", she answered
"What if I don't want to?" chivaz asked.
"then give me freedom to do what I want" Sue replied..
"no sue, its cool off or let's call it off. mamili ka", Chivaz demanded
"I'm sorry chivaz, take it or leave it" Sue said firmly.

Chivaz was so mad that he left Sue at the coffee shop. For him, ang hinihingi ng girlfriend niya ay para na ring magbreak sila.
Pinagbabawalan lang naman ang girlfriend niya because he grew up in a conservative family plus the fact na hindi naman siya nasanay sa ganung lifestyle.
He loves her girlfriend so much and he is aware of the other guys na nagpaparamdam at nagpapalipad hangin kay Sue.

Days passed.. naging weeks.. And no word from each other,.
Ginugol ni chivaz ang oras niya sa trabaho. But still waiting for  her girlfriend to call her.
Si Sue naman, she misses Chivaz but this is what she wanted.

Until Milton became close to her. Milton had feelings for Sue.
They became close. And Sue is really enjoying his company. They share some common interest.
Milton then asked Sue to be her girlfriend. Sue hesitated.
Kahit naman ganun ang situaton nila ni chivaz, inaantay pa rin niya ito.
Two months has passed and still no word from chivaz.
Sue had some sleepless nights.

Is  it time for her to move on?
She thought of it a million times and the day came, she decided t make milton his boyfriend.

Their friends was shocked ofcourse..

Chivaz heard the news and confronted sue. The conversation didnt went well.

The moments she had with milton was enough to make her happy, but deep inside, not enough to forget Chivaz.

As any relationship would be, masaya talaga sa umpisa. The real test there, pag tumagal na.
She thought Milton would be different. But who was she kidding?
Milton was really jealous with Chivaz. It's not easy to erase the memories she had with him.
Sapat na si chivaz ang dahilan ng pag-aaway nila.

And those nights that Sue would feel alone, she would call Chivaz.
As much as chivaz want to comfort the girl of her life, di pa rin mawala sa isip niya na iniwan siya.
Madalas nauuwi sa away ang mga pag-uusap nila.

So Sue continued her relationship with Milton.
she tried.. She tried as much as she can.
But we can't teach the heart to think if its nature is to love.

She broke up with Milton...

She went to quezon... To chivaz....

He was surprised... Kunot noo pa rin siya while staring at Sue na di makapagsalita.
Sue broke her silence and said "I miss you... "
Chivaz smiled sarcasticaly and asked, "Nag-away kayo ng boyfriend mo?"
"chivaz please.. hear me out", begged sue.

"Look Sue, I am not your spare tire"

"Chivaz, wala na kami... Ikaw ang mahal ko.."

"wala na kayo? so ako naman?", chivaz asked furiously

"may mahal ka na bang iba? Am I too late?" She then hugged Chivaz as tears raced down from her eyes.

His heart melted. Eto ang weakness niya.. ang makita niyang umiiyak si sue. and its undeniable. Mahal na mahal pa rin niya si Sue.
"No Sue, it's still you..."

Sue looked up to Chivaz and told him. "Be mine again Chivz... cos I am yours.. always been yours.. Hindi dahil wala na kami, ikaw na ulit.. Hindi ganun... Wala na kami, kasi ikaw lang.. ikaw lang talaga... Make me yours again Chivz, cos to me, it's always been you."

Chivaz looked back at her... He can see the sincerity. Yes, she's mad at this woman for leaving her.
His ego was hurt when there was another guy involved, but she cant deny the fact that she really love her.
His pride or his love? He didn't hesitated and hugged  Sue. "I love you Sue... We will never start again... cos for me, it never stopped,,,"

Sue's heart was filled with happiness she hugged and kissed chivaz like it was their first and last.


______
NO END


______


may.21.2014
vhonskall


*fiction only
walang pinagbasehan
(charot!)
_____
xxi

talo ang mga numero

Dear cc:
nalulungkot ako kasi aalis ka na..
Punong puno ang utak ko ng mga numbers.
5 - 5years ang age gap natin...
But i don't care. Age is just a number. At outnumbered ang age gap natin, age mo, at age ko sa bilang ng pagmamahal ko sayo.
Mahal kita in a million ways, million times, imultiply mo pa yun ng paulit-ulit.
4 - 4years kitang inantay. I was 15. 19 na ko ngayon. Sasabihin mo pa rin bang puppy love? Eh sa talagang mas attracted ako sayo kesa sa mga girls na ka-age ko. Di mo ba nahalata kaseryosohan ko?
3 -3months na lang, aalis ka na. :-( kung kelan napalapit ako ulit sayo, kung kelan nararamdaman kong nagkakatime ka na sakin, saka ka naman lalayo. Malungkot na masaya. :-(
2 - 2 days na lang, makikita na ulit kita...
Hindi ko nga alam kung tayo na ba. Pero di mas mahalaga sakin, magmahalan tayo diba?
1 - una? Isa? Oo cc... Nag-iisa ka lang sa puso ko.. Matatapos ang teenage years ko na ikaw lang minahal ko ng ganito.. Mas nagniningning ka pa saking paningin sa kahit anong bato sa diamond dash.
Sana friday na.. Gusto na kitang makita at mabigay to sayo..
Mahal ko... :-)
.
Love,
dd

__

dear dd,
you thought about numbers and yes, i thought about it too...
Naflatter ako 4years ago nung sinabi mo na mahal mo ako.
Yes you are cute and charming, but i thought di ka seryoso.
So i shrugged my shoulders and binalewala ko mga sinabi mo.
You were just 15, and baka gusto mo lang ako kasi nachachalenge ka. Though matured ka mag-isip at nakikita ko mabait ka. You are sweet.. But i'm afraid part lang to ng teenage years mo..
You were 15 and i was 19. Ika nga papunta ka pa lang pabalik na ko. Sabi ko, playful years mo pa lang to.
So naging communication lang natin eh text at fb. Madalas nga binobola mo ako, which made me smile most of the time.
Four years later, nagulat ako. Mga salita mo naging seryoso. Mahal mo pa din pala ako.
Maybe it's time not to think how young you are. Or the difference of my age to yours.
Tama.. Talo ang mga numbers na to sa mga times na pinabilis mo ang tibok ng puso ko pag kasama kita.
Sa bilang ng mga beses na napasaya at napangiti mo ako sa mga banat mo.
Kung ang candy crush pwedeng magkaroon ng 1000 lives dahil sa cheat, ako 1 buhay lang kuntento na ko. As long as you're in it. I don't need any cheat.
I love you dd... Mas importante yun kesa sa anumang number. :-)
and don't worry, mapalayo man ako sa'yo, ikaw naman ang pinakamalapit sa puso ko.
Mahal ko. :-)
.
Love,
cc

three thoughts

i-nathalie

Mahal ko sya. Di ko naman sinasadya eh. Naging close lang
kame simula nung nag break sila
ng girlfriend niya. Para na kaming
magkapatid, at nadama ko din
ang pagiging special ko sa kanya.
nadala ba ako sa pagiging sweet
niya? Namisinterpret ko ba ang pag I ilove you niya? Masyado ba
akong umasa na suklian niya ang
nararamdaman ko sa kanya?
Araw-araw na lang na siya ang iniisip ko, hanggang sa
maramdaman ko sa sarili ko na
masiyado ko syang mahal minsan
nararamdaman ko mahal niya ko,
madalas hndi.
Baka mahal lang niya ako bilang
kaibigan.
Ngayon, nararamdaman ko,
parang may mahal siya. Umasa
akong ako yun Pero hindi eh Iba.
Nagtanong ako, umkiwas siya.
Nasaktan ako, Alam mo yung
dating kami? Wala na. Alam mo
yung umasa na sa sobrang close
nyu, magiging kayo? ako un.
Di ko alam ang gagawin ko,siya
lang ang kaligayahan ko.Pero may
mahal siya, Dama ko. lalayo na ba
ko?
II- MICHELLE
Pinakilala siya sa akin ng matalik
kong kaibigan. Dumating siya sa
buhay ko kung kelan sobrang
down na down ako. Sa panahong
iniwan ako ng taong pinaglaanan
ko ng limang taon ng aking
buhay. dumating siya sa
panahong wala na kong pag-asa.
Pinapasaya niya ko, pinapangiti at
hindi kalianman iniwan. Dumating
yung panahong namimiss ko na
siya at laging inaabangan ang
bawat tawag at bawat text niya.
Pag mamahal na ba to ?kung oo,
mahirap. Mahal na mahal siya ni
Nathalie. Pero mahal ko din siya.
Alin ba ang tama? Ang mawala
siya at masaktan ako ? o maging
akin siya at masaktan ang
kaibigan ko? Gusto niyang lumayo
na lang, ayoko … pero, mananatili
nalang ba kaming ganto ?
patago ? at pag mag kasama
kamking tatlo,nag kukunwaring
hindi apektado ? ang hirap.
Pareho ko silang mahal,pareho ko
silang ayaw mawala.
Pag nalaman to ni nathalie , alam
kong sobra-sobrang sakit ang
mararamdaman niya. Ang
masakit, ako pa ang may gawa.
Tama na ba to ? o ipapagpatuloy
ko pa ? mananatili nalang ba
kaming nag tatago ? hahayaan ko
na lang siya para sa kaibigan ko ?
III- SI SETH
Si Nathalie, siya ang taong
andiyan sa akin palagi. Siya ang
tumayong bestfriend ko at di niya
ko pinabayaan . ok kami
hanggang sa minahal niya ko ng
higit sa kaibigan . di ko yun napag
handaan. Pinakisamahan ko siya,
minahal ko pa rin siya, hindi sa
paraang gusto o inaasahan niya.
Si michelle, ang taong
kinahulugan ko ng loob. Alam ko
sa sarili ko, siya ang mahal ko.
Bagamat sinabi niyang mahal din
niya ako, may dalawang bagay
akonh kinakatakutan. Una matalik
silang mag kaibigan ni Nathalie,
dobleng sakit yun para kay
Nathalie. Pangalawa, pag bumalik
ang ex ni michelle, natatakot
akong yun pa rin ang pipiliin niya.
Sobrang mahal niya yun eh. Iniisip
ko nga, baka rebound lang ako.
Ang sabi ko na lang, wala pa
naman kaming relasyon ang
mahalaga mahal ko siya, mahal
niya ko. Kaya lang, alam kong
hindi ko matatapatan o
mahihigitan ang ex niya at
masakit magmahalan ng patago.
Di ko siyang magawang yakapin o
hawakan pag may ibang tao.
Iniiwasan ang magkatinginan,
baka mabuko. Masakit ehh ..
naisip ko tuloy, lalayo na lang ba
ako ?.

a love story when you wake up

Mag-aalas dos na pala. Kanina pa kami magkausap ni maui. Ang makulit pero cute kong friend. Nakilala ko lang siya sa isang site. Mga 2years na din kaming magkakilala. Nakwento ko na ata lahat sa kanya.
Kanina tinext niya ko, curious daw siya eh.

"dee, musta na kayo? Bat divorced ka na?" bungad na tanong niya sakin.
"wala ng kami mau, ako na lang. Divorced na nga di'ba?" pilosopo kong sagot.

"ewan dee! Anlabo mo! Haha. Oi may maaalala." pang-aasar niya sakin
"shut up mau, ibablock kita!" ganting biro ko naman.

Sabi niya sakin nagkainteres lang naman siyang kaibiganin ako dahil sa mga ginagawa ko. Wow, utang na loob ko pa? :-D

"oh, bat dika pa tulog dee?" pangungulit niya sakin
"wag kang magulo, iniisip ko siya kaya di ako makatulo" sagot ko naman.
"woshoo! Iniisip mo siya kaya di ka makatulog o di ka makatulog kaya iniisip mo na lang siya?" pang-aasar pa din sakin
napaisip ako may point siya. Which is which?

"mau, iniisip kaya niya ko?" iwas tanong ko.
"duh! Mauntog ka naman! She regrets everything, mga ginawa mo, kayang kayang mawala ng ganun ganun lang and you'll ask me that stupid question?!" she answered furiously.
"oh cool ka lang mau, masiyado kang high blood" sabi ko na lang.

Maybe mau was right.
Kasi ako madaming nawala pero wala akong pinagsisihan. So maybe, she's right when she said that everything i did with my ex is not important to my ex.
Ang laki ko palang tanga.

"im so glad you're there with your cynic point of views ms. Cristobal." pang-aasar ko din sa kanya.
Then she answered "no i am not a cynic person inocelda, yun ang reality., so kelan next gawa mo?"
"next week na lang or tomorrow mau, it's midnight, ayaw mo pang matulog?" i said, trying to get rid of her.

"wag puro broken ha, kasawa na dee! Yung nakakainlove naman. Para inlove ka ulit."
"wala akong inspirasyon mau. you know that i can't write without a subject."
"can't you do a random love story?"
i sigh and said, " i can't. You know how i write."
"eh di matatagalan pa yan, let's sleep na" , she finaly asked me to go to sleep.
"i need a love story mau, you know that"
then answered, " no dee.. You need love... You do the story.."

i did not reply...

She then text again...

[dami diyan dee... Turtle ka lang!]

and i said:
can you be that girl mau?

She asked, "what girl dee? "

i replied, " that girl i'd love to talk to, and talk about.. That girl behind my every story... The reason of my every love story... Gawa tayo ng love story? "

she did not replied..
Shit.. Nalintikan na..
Ano na kaya iniisip niya...

I texted again...
I said hey,. No reply...
I then said goodnight..

Tinabi ko na phone ko. Napaisip ako..
Ang gago ko.. Tsk..
Why do i have to pull stunt like that?
Makatulog na nga...

Then nagring mobile phone ko..
Si maui...

Nag-isip ako. Sagutin ko ba?
I decided to answer.

With her sweet sleepy voice she said:
koko... I'll look forward to that love story. The sooner we start, the better..
I think gusto naman ng mga bida yung isa't-isa... :-)
bukas paggising ko, start na ng love story ha? Goodnight dee, i love you.."

And with excitement, i said, " affirmative. :-) "

____________

eto mababsa niya pagkagising niya. :)

To The Man Who Will Love My Wife

To The Man Who Will Love My Wife:


First, I'm sorry if I still call her my wife. Cos she will always be my wifey to me. I will always love her, and she will always have that title in my life.
Second, please... take care of her... love her like she's the first person you ever loved and the last person you'll  ever love.
I screwed up and hurt her. So please, take note of the things she loves and hates.
__
1. Surprise her. She'll love that. Not only she'll love it, but also, it will make you even happier for you to see her happy.
2. Give her flowers.. even if there's no occasion.
3. If you'll ever go to that famous bakeshop that you'll see in every mall, buy her favorite bread there.
4. She loves to kiss. Make it passionate. Make it true.
5. She loves to cuddle.
6. Every month, if she got an PMS, please bear with her.
7. She's a pet lover. so don't be cruel to animals.
8. Hold her hands... Make her feel you're always there.
9. Give her little notes.
10. She's more beautiful when she smiles. Please don't let her lose that.
11. She loves to sing. Compliment her.
12. She doesn't want to be ignored. Give her your full attention.
13. Don't do stupid things that will make her paranoid or mad.
14. Take pictures together...
15. Be positive. Always. Well at least, try to be..
16. Take her to the movies. Even if its a chick flick, watch with her.
17. She loves to go out. Have a couple of drinks once in a while.
18. She's so cute when she's laughing.. I love it when she giggles.. Humor her.
19. Hug her from behind and watch the vast sky with her.
20. She loves food and she's a good cook. cook for her too.
21. She often stays up late.. talk to her..
22. She loves watching, bring her DVDs of her favorite TV programs and movies.
23. Kiss her on the forehead.. her nose... her hands.. her lips..
24. always deliver what you promise.
25. Tell her I LOVE YOU.. always...
___
I could go on forever and tell you things about her...
It really hurts.. telling you about this. Cos I should be the one doing it to her. But she already gave me up.
I will always want her back. But I won't be selfish anymore cos I know she's fed up.
Please don't screw up like I did. Hold on to her. Forever.. To infinity and beyond.. Cos that's how much I love her.
It will hurt so much to see her happy with you, and to see her do things with you like how we used to.
But it will hurt me more to see her unhappy with me. Her happiness is my happiness.
Love her like I do... and more..

----HER HUSBEAU

|vhonskall|
feb. 23, 2013

pasalubong

Araw ng Sabado nun, patapos na ang summer. At bago magsimula ang panahon ng tag-ulan, napagplanuhan nating magkita muna at magkasama ng one week para sa post celebration ng ating 1year anniversary. Babiyahe ka ng gabi ng linggo, darating ka ng lunes.

We grew up in the same province, pero magkalayo tayo kasi dito na ko nagtrabaho sa Manila bilang HR sa isang kompanya.

Nameet kita dahil sa chat sa computer, nanotice kita because you're smart and funny. Napapatawa mo ko lagi pero sensible kausap.

Despite our distance, naging malapit tayo sa isa't-isa. 
Hanggang nung umuwi ako nung summer last year, nagkita din tayo sa wakas.

Sabi ko nga, wow, ang guwapo mo! Yun yung first meet, first date natin. Pinakilala mo na agad ako sa family mo. Nakakatuwa kasi parang kilalang kilala na nila ako dahil sa mga kuwento mo.

And how can i forget, nung sabi mo sa kanila, "can i steal her for a while guys?"

kinabahan ako kasi sa kuwarto mo tayo dumiretso.

Tapos pinapikit mo pa ko bago mo binuksan ang pinto.

Pagbukas ng pinto, sabi mo, "open your eyes rachel"

naiyak ako sa tuwa..

Nasa wall mo ay banner na may nakasulat na "can u be my girlfriend?" at heart hugis pusong gawa sa petals ng roses na sa gitna ng heart is a pillow with my printed photo.

Sobrang tuwa at saya ko at sobrang touched ako, i hugged you and said yes.

Since then, my days were filled with joy and with your love. Sobrang sweet mo, sobrang bait and romantic. I couldnt ask for more but to be your wife someday.

Since nasa manila ako at nasa probinsiya ka, minsan lang tayong magkita.

Pero yung mga minsang pagkikita nating yun, you never fail to amaze me.

You came for my birthday, you stayed with me on christmas, we celebrated new year together, you surprised me last valentines day and every chance you get.

For me, you are the perfect man, my man..

A week before the said plan na pupunta ka dito, you were so excited na nakapack na agad mga gamit mo pati mga pasalubong mo.

Lahat na ata ng friends ko nakaclose mo, kaya lahat sila may pasalubong din sa'yo. That's one thing that i love about you, you love everything and everyone around me. At alam mo ba? Mahal ka din nila, lalo na ako.

Friday you texted me:

[rach, my life, thank u for everything. I love you so much. You gave meaning to my existence. Alam mo bang ikaw ang nagpakompleto ng buhay ko?]

i smiled.. Typical you.. Di ka na ata naubusan ng kasweetan sa katawan..

I replied:

[and you changed my life. Yung bad girl, napabago mo.ü i can't wait to be with u]

you texted:

[don't worry lifey, malapit na tayong magkasama. And malapit na rin yung panahon that i'll be with you all the time. Surprise! Surprise! :-)]

i didn't replied, eto na ba? You'll ask me to marry you?

Then night of friday you posted a photo of your car on facebook and said: "This'll be the car that will take me to a journey to be with my lifey. :-)"

Your friends and my friends commented and said their goodluck to you.

And nasurprise ako, kasi after a few minutes, you posted a slide show video of us.

I was teary eyed the whole time i watched it.

You thanked our friends who supported us all the way and our families. And your message for me was:

"i will always love you. Hanggang sa dulo ng walang kadulo dulo."

pagkatapos kong mapanood, tinext kita a tumawag ka agad at sabi mo, na bakit ako umiiyak, di ka pa naman patay. You tried to humor me kasi naiyak talaga ako sa tuwa.

We talked for an hour and you said may pupuntahan ka kinabukasan, kukunin mo yung surprise mo sa akin.

We said i love yous and goodnights.

Before ako natulog, nagreminisce ako of our past, kung pano mo nabago ang buhay ko. Dati party girl ako, and because of you, i’ve changed. And the greatest thing talaga? Yung nagbalik ulit yung pananampalataya ko sa kanya. You dramaticaly changed my life. J

Saturday morning pagkagising ko nabasa ko agad ang text mo:

[lifey, nakuha ko na. Sana magustuhan mo to. if you'll take this, i promise, i'll be with u all the time. Oopps, im giving u a hint already, mahal na mahal kita and nothing or no 1 can stop me from loving u.."

i smiled and yes, may idea na ako. Pero i don't want to spoil the excitement. 


Tinawagan kita, to my surprise, ate mo nakausap ko.

After that, di ko na namalayan at di ko na alam ngyari.

That  was 3months ago.

After 3 months, madami na ring nabago. Isa lang naman ang hindi, yung pagmamahal ko sa’yo.

Ngayon, monthsarry natin, and i'm here in your place. Teary eyed ulit ako lifey.. But not because of happiness. But because of pain and melancholy. Andaya mo eh..  Ang pangit ng surprise mo lifey.  You broke my heart that day. 

On that Saturday morning na pauwi ka na, your car collided with a 16wheeler truck. Binawian ka agad ng buhay.Ang sakit, sobra..

Patapos na ang araw, uuwi na ko ulit in a while. Di ko alintana ang onti-onting pagbuhos ng ulan. Tumayo na ko and i stared at your tomb, a cold breeze touched my whole being. Naramdaman ko ang lamig, and I cried kasi di na kita makakasama o makakausap man lang sa mga sandaling ganito.

Sa mga panahong ganito namimiss kita..

Mali... sa lahat ng panahon, namimiss kita.

Tinignan ko ang kamay ko, and there it is... your gift.

The engagement ring that you fail to give me. And at the back of my mind, and it's like i heard you whisper "i'll be with you all the time.". I turned my back, and walked away..  I won’t say goodbye kasi alam ko tutuparin mo ang pangako mo..  alam ko kasama kita kahit saan... kahit kailan....

Ang Ibang Mukha Ng Pag-ibig

Unang araw ng klase sa kolehiyong aking pinapasukan. Nasa 3rd year na ko sa unibersidad na pinapasukan ko kung saan kumukuha ako ng nursing. Nakita ko na naman ang mga dati kong classmates, palapit na ko kila Luis, Jenny, Shirley, Vicky, Andrea at Dindo. Napansin ko, teka.. bakit may bagong mukha ata sa barkada? Napag-alaman ko na siya pala si Jerwin isang transferee galing Manila at pinsan siya ni Jenny. Malalapit kaming magbabarkada sa isa’t-isa kaya di naman nakakapagtaka na madaling nakapag-adjust si Jerwin sa barkada. Madalas nagtutuksuhan ang bawat isa-isa na ipinapares ang mga lalake sa mga babae. Sa mga pagkakataong ganun, napapatingin ako kay Jerwin at sa loob loob ko, sana kami din. Oo, nung una ko pa lang nakita si Jerwin, nagkaroon na ko ng interes sa kanya. Nadagdagan pa ito ng tumagal tagal na namin siyang nakakasama. Bagamat lumaki siya sa Manila, napakamaginoo niya. Napakamaasikaso sa lahat kahit sa mga lalake. Madalas nakakapagsolo kami kung tinuturuan ko siya sa math subject namin.  Kung puwede nga lang sana na ako na ang ipareha sa kanya, eh di sana okay na. Ang hayag ang pagkagusto sa kanya ay si Vicky. Hindi ko alam kung bakit, pero sa twing tinutukso siya kay Vicky, napapatingin siya sa akin na parang may ibig sabihin.

Isang araw, sabi niya sa akin, kung puwede ko raw ba siyang turuan sa Sabado sa kanilang bahay. Magkahalong tuwa at kaba ang naramdaman ko. Tuwa kasi masosolo ko siya, kaba kasi baka malaman niya ang aking lihim na pagkagusto sa kanya.

Dumating ang Sabado, unang beses ko itong pagpunta sa kanila. Nakakakaba. Dun, pinakilala niya ako sa parents niya na umalis din para pumunta sa kani-kanilang trabaho.

Habang nasa likod bahay kami, at tinuturuan ko siya sa subject namin, bigla niyang tinanong kung sino ba ang nagugustuhan niya sa barkada namin. Nagulat ako, kasi out of nowhere, itatanong niya yun. Sabi ko wala. Ngumiti lang siya. Nakakakaba naman.

Tapos na ang pagtuturo ko sa kanya at naghanda siya ng meryenda, sa tabi ko pa rin siya umupo kahit na may upuan naman sa harap namin. Hanggang sa nakuwento niya ang last girlfriend niya na ex na niya ngayon. Niloko daw siya at pinagpalit sa barkada niya. Yun ang dahilan kaya siya bumalik at minabuti nang mag-aral dito sa probinsiya. Iisa lang daw kasi ang pinapasukan nilang unibersidad at magkaklase pa sila ng ex niya at ng tropa niya. Naging emotional siya sa pagkukwento, napaluha, medyo nanginginig pa ko ng idikit ko ang palad ko sa likuran niya para aluhin. Napayakap siya sakin, nakadama ako ng sobrang tuwa. Maya-maya, itinaas niya ang ulo niya sakin, para siyang bata na nawalan ng pinakamamahal na laruan. Di ko na napigilan ang sarili ko, iginupo ako ng aking kahinaan. Pinagtaksilan ako ng aking nararamdaman at hinalikan ko ang mga labi niya. Nabigla siya, nabigla din ako. Bigla akong tumayo, tumalikod at lumakad palayo. Nasa may  pasilyo na ko sa gilid ng bahay nila ng naabutan niya ko, hinawakan niya ko sa kamay at hinarap sa kanya.  Sa mga mata at ngiti ni Jerwin, nakita ko, alam na niya na mahal ko siya. At ngayon, siya naman ang masuyong humalik sa akin. Matagal at maalab.

Naging sikreto ang aming relasyon, dahil na rin sa ayaw naming maging tampulan ng tuksuhan. Dalawang taon mahigit ang lumipas, nakagraduate na kami at nakapasa kaming lahat sa aming board exam at dalawang taon na din kaming ni Jerwin.  Okay naman sakin na di alm ng barkada ang relasyon namin ni Jerwin. Iniisip din namin si Vicky at lalo na kami. Pag kaming dalawa naman ang magkasama, walang patid naman ang kasiyahan at pagmamahalan, at kontento na kami dun. Dahil pareho kaming pasado, nagbalak kaming mag-abroad at doon magsama at magpakasal. Sa kasamaang palad, di ako pumasa sa embassy. Siya, oo. Pero minabuti niyang manatili dito sa Pilipinas para sa akin. Napakalaking desisyon yun para sa kanya, kaya kahit alam kong hindi ako ang nararapat niyang maging kapareha sa buhay, naging confident ako na mahal na mahal nga niya ko.

Nakapagtrabaho siya sa Makati Medical Center at ako naman ay sa isa ding kilalang ospital sa Maynila. May sarili akong apartment na dalawang kanto lang ang layo sa work place ko at siya naman ay tumira muna sa condo ng kapatid niya kasi mas malapit sa work niya. Wala na rin naman ang kapatid niya kasi may two-year contract sa ibang bansa. Everyweek ay umuwi siya sa apartment ko o ako ay pumupunta sa condo. Di rin ako puwedeng tumira sa condo kasi mapapalayo ako sa work at ganun din naman siya pag titira siya sa apartment ko.

Naging busy kami pareho na yung every week na pagkikita ay naging every month na lang. Madami na din kaming mga lakad at plano na hindi natutuloy. Hindi na rin siya masiyadong nakakapagtext sa akin.

Lahat iyon pinalampas ko naman. Mahal ako ni Jerwin, sabi ko.

Mag-aapat na  taon na kami. Naghanda ako ng surpresa para sa kanya. At para na din makabawi kami sa isa’t-isa, kasi halos di na kami nagkikita at madalang pa ang mga text o tawag mula sa kanya.

After ng duty ko, dumiretso ako ng condo niya dala-dala ang cake na may nakalagay na “I love You, You are my Life.” Ayoko namang ilagay ang mga pangalan namin kasi nahihiya ako sa bakeshop na pag-aari din ng Landlady ko. At may dala din akong palabok na pinaluto ko pa talaga dahil yun ang paborito niya.

Nagdoorbell ako ng dalawang beses sa labas ng unit niya. Bagamat may susi ako, nakapinid naman ang inside locks ng pinto na dati naman ay di niya ginagawa.

Bumukas ang pinto at iniluwa ang half-naked na si Jerwin na nakabalot lang ng tuwalya ang pang-ibaba niyang katawan. Para siyang nagulat na nandun ako.

“Happy Anniversary Love!” sabi ko na pinipilit ko pa ring ignorahin ang magkahalong pagkabalisa at pagkagulat sa mukha niya.

“Yan na ba yung pinadeliver mo Jerwin?”  may nagsalita at sumigaw mula sa loob na kung di ako nagkamali ay galing banyo.

Di ako maaaring magkamali. Boses babae yun. At kilala ko ang boses  na yun.

Bahagyang sumilip ako mula sa nakaawang na pinto, wala sa sala, malamang  nga nasa banyo at tumingin sa mukha ni Jerwin,  sa mga mata ko, nakita niya ang pagkagulo at mga katanungang humihingi ng kasagutan.

“Jerwin???”,mula ulit sa babae.

“Sandali lang, babayaran ko lang to!” pasigaw na sagot ni Jerwin.

Nangilid na ang luha ko sa mata.

“Magpapaliwanag ako, kailangan mong malaman kung bakit ko nagawa to.” Mga pangungusap niya na may halong pagsusumamo. “mahal kita, pero...”

“tama na jerwin. Wag mo ng dagdagan ang sakit. Alam ko naman na kung bakit” pakiusap ko habang tulo ang aking luha. “Eto, ibigay mo to sa kanya. Sabihin mo pinagawa mo to para sa kanya. Mag-ingat kayo at sana maging masaya kayo ni Vicky” sabay abot ko sa kanya ng mga dala ko.

“Pupuntahan kita sa apartment mo mamayang gabi”

“hindi  na, pagkaalis ko dito, mag-eempake na din ako at lilipat pakiusap ko, wag mo ng balakin na hanapin ako.”

Nagsalita siya  ng may pagsusumamo... “Mark...”

Tumalikod na ko at di ko na siya binigyan ng pagkakataong makapagsalita pa.

Nasa elevator na ko at dun na kumawala  ang sunod-sunod na mga luha na kanina pa gustong sumambulat.

At sa isip ko nasabi ko na lang.

“Alam ko dati na hahantong tayo sa ganito. Naging handa ako, pero masakit pa rin pala. Ang sakit sakit. Salamat Jerwin. Dahil sayo naramdaman ko kung panu maging isang babae. Ngunit naiintindihan ko na sa buhay mo, kailangan mo ng isang tunay na babae.”

MADE BY: VHONSKALL

**FICTION**

DEAR BESTFRIEND.... --vhonskall

Dear Bestfriend,

Dinaan ko na lang sa sulat, kasi wala akong lakas ng loob na sabihin sa’yo to ng harapan eh. Masiyado kasi akong mahiyain.

Matagal na kitang gusto. Gusto kita sa kung ano ka, kung anong meron ka, at kung anong wala ka.

Napamahal na ko sa’yo kaya nga ngayong magtatapos na tayo, sobrang nalulungkot ako. Ikaw kasi ang aking kaligayahan. Ikaw yung taong lubos na nagpasaya sa akin.

Yung nararamdaman ko sa’yong pagkagusto, nagsimula ito nung mapansin ko nung first year natin sa college, nandun ka lang sa upuan mo at tahimik, ayaw mo atang makipagbonding. Nilapitan kita at kinausap, tinanong ang pangalan mo. Wow! Di ko natake ang breath mo. Pero sabi ko na lang, siguro dahil kanina ka pa tahimik, kaya napanis ang laway mo. Ilang minuto din na nag-uusap tayo, nasanay na ko sa amoy kaya okay lang. J

Mula noon, lagi na kitang binabati. Napansin ko na ang hilig mo ay math, na di ko naman hilig. Kaya nakipagclose pa ko lalo sa’yo para may makopyahan ako ng assignments. Sinadya ko din na tabihan kita pag sa math class natin, baka kasi biglang magpaquiz si ma’am, at least sure naman ako na papakopyahin mo naman ako. Di ko lang sure kung galit ka ba sa mga times na mas mataas nakukuha ko sa’yo samantalang sa’yo ako nangongopya.

Bumabawi naman ako diba pag sa english? Ako nga gumawa ng speech mo, pero siyempre di ko masiyado nilagyan ng impact, para mas maganda pa rin yung akin.

Sa paglipas ng araw, naging mas close pa tayo. Di’ba joker ako? Kaya pala lagi mong pinipigilan ang tawa mo, kasi ampangit ng tunog. Pero mula ng nautot ka sa kakapigil, hinayaan mo ng tumawa ka ng tumawa kahit kitang kita ang malalaki mong gilagid at ipin. Lagi na rin tayong nagsasabay maglunch, at naging mapagbigay ka din sa’kin. Hati tayo sa baon natin, binibigyan kita ng kanin, binibigyan mo naman ako ng ulam.

Pag sa P.E. class natin, lagi akong nasa likod mo, kasi alam kong lampa ka. Medyo bumubungisngis nga ako pag nadadapa ka, pero ako  lang din naman ang bumabangon sa’yo. Ay, sorry nga pala ha?  Nung time na may swimming ang P.E. class natin, di ko sinabi na 6feet yung sa dulo ng pool, pero dun kita pinadive. Alam kong di ka masiyadong marunong lumangoy, pero kinailangan kong magstretch muna bago lumusong sa tubig.  Sabi sakin ng classmate natin nun na si Allan, parang nalulunod ka daw at kumakampay sa tubig. Hindi kita tinignan, pero kita naman kita sa peripheral vision ko. Sagot ko naman sa kanya, naglalaro ka lang sa tubig, at tinatawag mo lang ako. Nung alam kong di mo na kaya, sinagip naman kita di’ba? Gusto ko kasi ako ang knight in shining armor mo sa twing may nangyayaring masama sa’yo. J

Nung christmas party natin, natouch ako sa regalo mong t-shirt sakin. Mamahalin ata kasi signatured shirt at yung favorite ko pang design. At binigay ko naman yung regalo ko sa’yong sulat at picture frame na may picture ko. Para kang nadis-appoint nun, pero sabi ko, baka naspeechless ka lang, kasi priceless ang gift ko.

Nung JS prom natin ng 3rd year, sabi ko ikaw ang gusto kong partner. Nagtanong ka sa akin kung ano susuotin mo. Sabi ko, mas gusto ko yung simple ka lang, kasi natural ang kagandahan mo.. Sinundo kita sa bahay niyo gamit ang kotse ng tatay ko. Di na ko bumaba ng kotse, kasi dalawang oras ka na palang nag-aantay sa labas ng bahay niyo. Sorry ha kung nalate ako?

Pagdating natin sa venue, tinginan satin mga tao. Di ko lang alam kung nagandahan sila sa amerikana ko o kapansinpansin lang yung bestida mo. Kasi halos lahat ng babae, nakaformal dress, at sayo yung pinakasimple. Bumulong sakin ang barkada ko, Pare, katulong mo yan? Sabay tawa.

Aaminin ko sa’yo, di talaga sumakit ang tiyan ko nun kaya umuwi tayo agad, ayoko lang na ginaganun ka, at higit sa lahat, ayokong napapahiya ako. At di talaga ako nalate, nauna na ko sa venue, di na sana kita susunduin, kaya lang text ka ng text.

Alam mo, seloso ako. Kaya nung sinabi sakin ng crush mo na liligawan ka daw niya, sinabi ko na di mo type ang mabait at laging highest sa klase. Sinabi ko din na ayaw mo ng walang bisyo. Kaya naturn-off ka sa kanya nung naging bad boy na siya at laging lasing na pumapasok, kaya napabayaan na din niya pag-aaral niya. Natuwa naman ako nung sinabi mo sa’kin na hindi mo na siya crush.

Ayoko din na magkaroon ka ng bestfriend bukod sa akin. Naalala mo nung bigla ka na lang nilayuan ng mga  barkda mo? Sinabi ko kasing may lahi kayong aswang, at hindi mo ko tataluhin kasi ako lang ang nagtatanggol sa’yo.

Hay, namimis na kita bestfriend.  Miss na kita. Kung bakit kasi lumipat ka pa ng school kung kelan malapit na tayong magtapos, eh andito naman ako para ipagtanggol ka sa lahat ng nang-aapi sa’yo. Ang sasama man nilang lahat sa’yo, andito naman ako.

Pero salamat ha? Kasi kung di ka umalis, di sana ako nakapasok sa pagiging Magna cum laude, kasi sabi ni Dean ikaw sana yun.

Sana masaya ka din sa pagtatapos mo diyan sa bago mong school. I miss You BestFriend! You made my college life so happy and memorable!

LOVE,

Bestfriend mo Sa Dati Mong School 

Wag Naman Sa Matao

>>napatingin ako sa relo ko.. Alas 5 na ng hapon. Ano ba yan late na naman siya.. O maaga lang ako? Excited?

Mga tatlumpong minuto na rin pala akong nakaupo dito sa tapat ng jollibee sa foodcourt ng megamall.

Lumilipad tuloy ang isip ko at pumupunta kung saan-saan. Mula sa una kong halik, una kong crush at unang panghuhudas. Hehe.

Naku, wag na nga ang nakalipas. Makapagmasid-masid na nga lang, kaya lang puro pagkain ang nasa paligid. Mamaya pa ko kakain, pagdating ng kasama ko.

Pumukaw ng pansin ko ang mga magdyodyowang akala mo maglampungan ay nasa loob ng kuwarto. Hello? Mall to.. Hindi moLtel!

Ilang pareha din ang nandun.. Eto ngang nasa likod ko, kanina pa hagikgikan ng hagikgikan.. Nakaakbay si lalake, nakapulupot si babae.. Kairita ha.. Alam niyo yung privacy?

Yung nasa ikalimang table naman, pasimple pa si lalake. Nakikita naman ang ginagawa sa ilalim ng mesa. Natatawa ako sa loob-loob ko. Sa ibang lugar dapat ginagawa yan ah. Naku talaga!

Ilang pareha pa ang pinagmasdan ko nang may isang babaeng pumukaw sa aking pag-iisip.

Ang ganda niya... Nang-aakit ang mga mapupungay niyang mga mata. Hanggang balikat ang kanyang tuwid at makintab na buhok...

Nakasuot siya ng tight jeans at fitted blouse na lalong nagpakita ng hubog ng kanyang slim na katawan. Syet! Ang sexy na, ang ganda pa!

Sa poise pa lang, alam mo ng prim and proper!

Napatingin ako sa lips niya, parang anlambot. Walang bahid ng lipstick pero mamula-mula. Ngumiti siya.. Wow! Nakakatunaw ang mga ngiti niya.

"nananaginip ka na naman ng gising tungkol sakin noh mahal?" bigla niyang sabi.

Hinalikan niya ko ng padampi sa labi. "sorry im late" sabi niya na naglambing.

"ok lang mahal, halos kakarating ko lang naman eh, tara na?" sagot ko.

Tumayo na kami at naglakad papuntang escalator.

Hay, sulit naman ang paghihintay ko. Ang suwerte ko talaga sa girlfriend ko! Mahal ako, mahal ko siya.

O siya, manonood daw muna kami ng sine.

Naalala ko mga magkakapareha kanina. Napailing na lang ako.

Buti na lang sa sinehan madilim at malamig. Magagawa ko dun ang kailangan kong gawin..

ANG MATULOG.

(puyat eh.hehe)

~~VHONSKALL

***FICTION****

Ang Nahulog Niya

Andito na naman ako sa kung saan lagi kong kausap dati si Rhia. Nakilala ko siya nung high school ako. Tapos nung nag-college na, pinag-aral na siya ng mga magulang niya sa london.

Tag-ulan na pala, sabi ko nung naramdaman ko ang unang patak ng pag-ambon. Kung nandito si rhia, o kahit man lang siguro kausap ko siya sa phone, siguradong pagagalitan niya ko. Na ikinakatuwa ko naman kasi dun ko nararamdaman na mahal niya ako at pinapahalagahan niya ko.

Saka lang ako nagkalakas  loob na ligawan si Rhia nung nasa london na siya. Friendster pa ang uso nun,pero umuusbong na ang facebook. Siya nga ang gumawa ng facebook acount ko eh.

Sinagot ako ni rhia, akala ko noon, di niya ko magugustuhan, kasi langit at lupa ang pagitan namin.

Nung naging kami, gabi-gabi kaming magkausap sa cellphone. Madalas siya ang tumatawag kasi mas madami siyang pantawag (hehe).

Kahit magkalayo, naipadama namin ang pagmamahal sa isa't-isa. Cam to cam, pag-a-upload ng picture, sulat sa isa't-isa. Ni hindi ko mabitawan cellphone ko, dala-dala ko hanggang banyo, baka kasi tumawag siya o magtext. Nauubos nga ang baon ko sa school nun kasi lagi akong nag-oonline. Buti na lang, nagpakabit ang ate ko ng internet connection.  Ilang buwan na ganun ang set-up namin. Ramdam namin ang pagmamahal ng isa’t-isa kahit magkalayo kami. Hanggang sa nararamdaman ko nagbago na lang siya. Lagi na siyang busy, lagi na siyang may dahilan. Pinagpalit na pala ako ni Rhia... sa babae. Isa din daw Pilipino na kasama niya sa school. Ang masakit, inantay niyang ako pa ang makatuklas, masakit na di niya binigay ang karapatan kong malaman ang totoo.

Dalawang buwan na ang nakalipas mula ng maghiwalay kami.. Para  akong ewan na tumatambay gabi-gabi dito sa may hagdan ng basketball court sa tapat ng bahay namin. Minsan nakatulala, minsan umiiyak.. Madalas umaasa.. Umaasang bumalik siya. Noon yun, ngayon, napagtanto ko na sa umpisa pa lang, dito din mauuwi yung relationship namin.

"Antagal mo na atang walang kausap ngayon", mga salitang pumukaw sa aking gunita. Napalingon ako. Pamilyar na mukha, pero di ko kilala. "ako si Donna, nakikita kita dito twing madaling araw bago ako pumasok sa work. Tagal na kitang napapansin dito, di mo siguro ako napapansin kasi lagi kang busy sa kausap mo", sabi niya.

Sinabi ko ang pangalan ko, at sabi ko,  “ oo nga pala, ikaw pala yun.. Yung babaeng may tattoo sa may ankle”

Tumawa siya. “Tattoo ko pa ang naalala mo ha? Oh eto payong, umaambon, baka magkasakit ka”, sabay upo siya sa tabi ko.

"bat di mo kausap ang cellphone mo ngayon?", tanong niya na parang nagbibiro.

"wala na eh", maikli kong sagot.

"ang cellphone mo?"

"hindi, wala na kami ng girlfriend ko", tumahimik siya. Naisip ko na naman si Rhia. Pero di katulad ng mga nagdaang gabi na masakit. Ngayon, pinagdadasal ko na lang ang kanyang kaligayahan.

"taga-saan ba yun ng mapuntahan natin?", sabi ni donna

"nasa london eh"

"ah, anlayo pala. Di ko kaya. Hahaha", lumabas ang mga mapuputi at pantay pantay niyang mga ipin.

"alam mo, mas sanay akong masaya ka kesa malungkot. Di ako makalapit sayo nun,  kasi lagi kang may kausap. Tapos nung wala ka ng kausap, kasi umiiyak ka naman. Masira pa ang moment mo. Baka masuntok mo pa ko", pagbibiro niya.

nakita pala niya.

"nakakahiya naman, nakita mo pala yun",sagot ko.

"ikaw naman kasi, mas gusto mo kausap ang cellphone mo kesa sa tao.", at ngumiti siya sakin.

"hindi naman, siguro nagoyo lang ako ng tuwang bigay ng cellphone", nakipagbiruan na din ako sa kanya.

Tumingin siya sa relo niya.

"o, panu papasok na ko sa work", sabi niya. Sa call center sa may ayala pala siya nagtatrabaho.

"kung namimiss mo ang cellphone mo, eto, tawagan mo ko", sabay abot sa kapirasong papel na nakasaad pangalan, email add at cp number niya.

"pero alam mo, pag sakin, ako mismo ang makakausap mo gabi-gabi dito, hindi ang cellphone mo." ngiti niya.

Napangiti din ako, at nagpasalamat. "ingat ka ha", sabi ko.

"kasi, pag yung cellphone ko, nasira, madali lang palitan. Alam ko ikaw, mahihirapan ako.", dagdag ko.

"hahaha, ayan, ngumingiti ka na. Alis na ko ha.", paalam niya.

at naglakad na siya papuntang sakayan.

Wala na siya sa paningin ko, tinitigan ko ang number niya ng matagal. Napangiti ako.

It takes a lot of guts for a girl para lumapit at makipagkilala.

Tinext ko siya,

[Donna, asan ka na? May nahulog sayo dito... Btw, si bookee to, ung kausap mo kanina.]

tumunog agad ang cellphone ko.

[bookee, nasa fx na ko. Ano yung naiwan ko diyan? Pakitago muna, daanan ko bukas, same time.]

ngumiti ako, at nagreply.

[ nahulog sayo.. Yung puso ko. :-) ] pagkatapos kong masend parang kinikilig ako.

Nagreply siya agad.

[ haha.. Oh sige, akin na pala yan? Sabi mo eh. Alang bawian ha? Pumasok ka na, lumalakas na ang ambon eh. Ayokong magkasakit yung nahulog ko diyan. Lalo na yung naiwan ko pala diyan.Lagot ka sa akin pag may nangyari diyan. ] – mahaba niyang reply

[anu naiwan mo?]

Kinilig talaga ako nung nabasa ko ang message niya habang papasok na ko ng bahay:

[ ikaw.. :-) ]

~~VHONSKALL

Mga Panandalian Naming Pagsasama

alas kwatro na pala ng madaling araw..

Masiyado na pala akong nahuhumaling kay HaiPa.

Well, wala naman akong karapatan sa kanya talaga. Di ko siya pag-aari. 

Actually, di naman talaga siya pasado sa standard ko. Pero sa totoo lang, siya lang ang meron ako ngayon.

Mula pa kagabi ko kapiling si HaiPa. Di ko nga alam kung kelan na naman siya aalis. Nung nakaraang linggo, ilang araw ko ding nakasama si HaiPa.

At inaamin ko naman, halos di ko maalis ang tingin ko sa kanya.

siguro kahit di ko na mahawakan ang cellphone ko basta hawak-hawak ko lang si HaiPa.

Pero alam ko naman eh, mulat naman ako sa katotohanan.

Tong kasiyahan naming ito ni HaiPa, panandalian lang. Kailangan din naman kasi siya ng tunay na nagmamay-ari sa kanya.

But then, I'm grateful. Kasi, natitiis niya ko. Minsan nga, Ilang oras lang ang pahinga namin.

Masasabi kong sinusulit ko talaga ang mga panahon at oras na kasama ko siya.

Pero, ayoko din namang isipin niya na ginagamit ko lang siya.

Hindi. Hindi ko kailanman siyang tinuring na ganun.

Alam ko.. May mga katulad pa niyang darating, mas maganda, mas may itsura, mas malakas ang dating at higit sa lahat, magiging akin ng buo.

Pero eto lang masasabi ko, hindi ko makakalimutan si HaiPa at ang mga araw at gabing pinagsaluhan namin.

mga araw at gabing pinasaya niya ko at dinala niyako sa iba't-ibang lugar. dahil kay Haipa, nadagdagan din ang aking mga kaalaman bukod sa pagkaaliw sa kanya.

May maghapon pa kami para pagsaluhan ang bawat oras sa araw na ito. Pero kailangan din naming magpahinga.

Oo nga't maganda ng kanyang pangangatawan, at maganda ang pisikal niyang kaanyuhan, napapagod din naman ang kanyang sistema.

Kung pwede lang wag matulog para mabantayan pa kita.

Kung pwede nga lang na akin ka na lang..

Pero yun ang katotohanan, di kita pag-aari.

Good Mornight Haipa. I love you. :*

>>vhonskall


NOTE: HAIPA is an HP1000 Mini Netbook
Hinihiram ko lang kasi yan. hehe

start of forever

It was Friday night in that month of April 2005 and my every was in haste. The clock reminded me that it’s already 11:45 in the evening. I just finished brushing my teeth at that time. Then my cellphone beeped... It was her. She told me she’s at Vigan now. The bus took a stop-over at the terminal. I suddenly felt the rush feeling of my blood and the unexplainable excitement that came to me. Finally, after 7 months, I’m going to meet her in person for the first time. After 30 minutes, she told me she’s now at the nearby town. Excitement mixed with nervousness. What if she won’t like me? What if I might disappoint her? What if she won’t like it here? And the other questions left unanswered in my mind.

I went out from our house and went on my way to go in front of the Sinait bakery where I’ll wait for her. I hid at the darker corner of the bakery but I made sure that I can see her.

I was starting to sweat cold for the feelings I can’t define. From afar, I saw the bus which I believe she’s into and my blood raced like crazy into my veins.

As if I lost my breath as the bus stopped and the door opened. Then, there she was taking her step down. My heart beats in a fast rhythm.

As she safely landed her feet on the ground from the bus, I felt everything around me stopped. All I can hear is the loud and fast beats of my heart. The bus went ahead me to its destination then the time freezes. We’re meters apart and tried to call her. I heard myself called her “baby” like I used to call her when we’re talking on the phone. Then I caught her attention. Nervously, I took my step towards her as I wiped my sweat on my face.

She smiled at me, so sweet that it melted my heart. We sat at the bench on our side, and then there was silence. We were speechless.

She noticed that I was too shy to talk to her. She asked me to look at her...so I did. She smiled and she pinched me at my arms. The first touch...the first interaction of her skin to my skin. I felt heaven though I’ve never been there. Then I searched for her hand...I locked her fingers to my fingers and I told her that we should go home. We stood up holding each others hand. I felt the sky embraced my whole being as she held my hand so tight.

We took our way home stll holding each other’s hand. I aqueezed her hand then we stare at each other, we smiled. I felt completeness and from that moment, I knew it was the start of forever.




----it was written way back in college days

my life, my heart and you

“I love you Bimby.” I told you as we are watching our favorite TV program.

You didn’t utter a word… Instead, you leaned over to my right shoulder as you pretended to concentrate on watching TV.

I sighed… I really want to talk to you about things that have been happening to us lately. But I prefer not to tell you what I really feel inside. I’m goin’ to make this easy for the both of us… At least, for you.
I always have you for companion. Our friendship is so special but we took a risk anyway to share something more magical.

I’ve been oblivious of the time and my reverie was broken the instant you asked me to go to sleep. As we stood up, I held you in my arms and hugged you tight. You were somehow surprised with the way I acted.
“I love you so much Bimby”, I barely whispered. I tried to remain calm but the whole of me was already shaking, terrified of what to happen, of what I was about to do.
“Are you ok heart?” you asked me with confusion.
“Of course, I am. Now let’s go to sleep.” I answered.
I held your hand as we entered the bedroom. I took a glance to where we shared everything. I pulled you back gently and stared at you and said, “Promise me… you’ll have to be strong at all times… Not only for us. But especially for you.”
“You’re acting really strange, do we have a problem?” you asked again.
I gave a fake laugh to somehow hide the pain, but I know I’m shaking inside.
“Nothing. I just want an assurance. I want you to be strong at all times. Can you promise me that?”
With a smile on your face, you told me, “Yes, I promise! I love you” then you kissed me and hugged me. So passionate… that I almost didn’t want to let go. If only I could freeze that scene.

We went to bed, and I closed my eyes pretended to be asleep until I know you already are. I opened my eyes and I gazed at you. My hand was trembling as I cleared your face of those hair strands that went off place. Words cannot describe how beautiful you are. How I love the way you smile, and how expressive your eyes are. I am so glad that you are not awake to see me, because my eyes speak of nothing, but the torture I’m having. As I was waiting for the break of dawn, I was saddened by the thought that I will no longer have someone to share my everyday life with. If how will I start my life living without you.
I can feel your breathe next to me, then I finally gave in. Tears fall off from my eyes as I gave your forehead a kiss. As much as I want to hold you close and hug you tight with the remaining hours I have with you, all I can do is to watch you peacefully sleeping beneath the sheets.
Our relationship is more on friendship and I guess that’s what made us more special. The days I have spent with you are definitely one of the bests I have ever lived. I found a genuine contentment with you. You were always there to make me smile, to make me laugh and you were there to hold me whenever I needed comfort. You know how much I love those movie dates we spent together and those nights that we spent watching the sky and star gazing. I even told you that I can be everything you want me to be and I even told you that I am your star that will always shine for you. It’s amazing how we can talk about everything and anything and that helped us to know each other better.
There were times that others judged us for the kind of relationship that we are having. But none of those mattered to me; because as long and as soon as you talk to me, we vanish into reality into a world of our own. We were inseparable…Or so I thought.
The day came when you told me that we should take some time apart and that we should try not to be so attached for a while and you’ll be busy with other things in life as you found new activities that you have to do on your own. You really caught me by surprise. Day and night I prayed, hoped, wished and cried for you to come back to me. Mere words cannot express the grief I had as I waited for you.
As if the heavens heard my weeping and then you were back. You gave the affection that I longed for and made me feel that you are mine again.
All the while, I thought everything is going well. But there were moments that I felt that restlessness within you. I never had the courage to ask you for I might not like the answer. But then, I couldn’t bear anymore those times that you just stared back at with that blank expression conveying that feeling of emptiness.
Rumor has it. I never dared to ask you. I kept my silence and I preferred to believe you. Because what is love without trust? Then one day, you told me that your mind and heart are telling you two totally different things. You are in the state of bewilderment. That you are already confused if you want to stay or not. I never said a word.

Perplexed, I felt the world collapsed beneath me. I know there is a great reason behind but I did not ask any explanation of you having uncertainty to stay with me. The fact that you are already half willing to go, I succumbed, hurt. You did come back, but you are only half mine now. For someone or something has changed your mind… or your heart.


I sat beside you and watched you snuggle at our bed. Daybreak will soon come a few minutes from now. I don’t want to go. Yet, I can no longer stay.

God,.. you are just right here beside me but how can you be so distant? You have no idea of the torment I am suffering and it will be forever untold.
I cannot bring myself to hold you for the last time, because I know, I will only give in. A big part of me wants to remain and hold you instead. But I have to be strong to save whatever that’s left for us. I don’t want you to wake up one day feeling nothing for me. So before your love for me totally vanishes, I’ll go… So you can keep that remaining love for me in your heart.
It is now my turn to find myself, of who I am without you. God only knows where it will lead me to.

Don’t ever think that I am letting you go.
I have not given up on you.
I am not letting you go…. I am merely letting you go.
Always remember that. For you will always have my heart no matter what.


Before I walked through the door, before I turned my back, I took one last look to the world where we spent our happy days. Then I took one last look at you. I stared so deeply at you. I wish you knew and I wish I could tell you how you defined my existence and until this very moment, it’s still you. In the end of this, I realized, we could have been the perfect couple, but we don’t have the perfect situation. Nevertheless, you proved me that same-sex relationship could be possible and wonderful.

As I took my steps away from here, I closed my eyes and embraced the melancholy that welcomed me. I knew I left three things here…
My life,
my heart
and you…

Oras na para umuwi

Galing ako sa mahabang biahe..

Basta ko naisipang umuwi

parang may naudyok sa akin para bumalik sa amin..

Pagka-uwi ko..

Malayo pa lang, nakita ko..

Andaming tao..

Madaming mesa at upuan..

Kumpulan sila insan

kumpulan din ang mga kapitbahay..

Anong okasyon?

Abril pa lang..
Malayo pa ang piesta..

Si anti, kausap si papa..
Hindi ko na sila binati,
mukhang masinsinan ang pag-uusap nila..

Ngumiti ako sa mga tao

ngumiti ako sa mga nakasalubong ko..

Teka,
sandali..
May mali..

Dati pagkadating ko pa lang,
malayo pa lang ako,
binabati na nila ako..

Bat parang anglungkot ng paligid?

Pumasok ako sa sala..

Nadatnan ko sila lola,
si mama, si bunso at kapatid kong babae.

Sa masaya kong boses,
binati ko sila:
hi girls! Namiss niyo ko?

Si mama, biglang umiyak
tinawag ang pangalan ko..
Tumayo..
Humakbang,
ngunit hindi patungo sa direksiyon ko.

"mama, sandali, san ka pupunta"

hagulgol ang kanyang sagot..

Sinundan ko siya ng tingin..

Parisukat..
Kahoy..
Salamin..

Ngayon ko lang napagtanto..

Bakit?

Sino?

Nanginginig ako..

Humakbang..

Nanlalamig...

Nanghihina...

Tumabi ako kay mama..

Dumungaw ako..

Hindi...

Bakit?...

Tumulo ang luha ko...

Nilibot ko ang aking mga mata..

Kelangan kong tanggapin..

Ang sakit...

Pero oras na..

Kelangan ko ng umuwi...

>>vhonskall
04.21.2011

A silent Love Story (repost)

Silent Love Story

From the very Beginning, the girl's family objected strongly on her dating this guy. Saying that it has got to do with family background & that the girl will have to suffer for the rest of her life if she were to be with him.
Due to family's pressure, the couple quarrel very often. Though the girl love the guy deeply, but she always ask him: "How deep is your love for me?"
As the guy is not good with his words, these often cause the girl to be very upset. With that & the family's pressure, the girl often vents her anger on him. As for him, he only endures it in silence.
After a couple of years, the guy finally graduated & decided to further his studies in overseas. Before leaving, he proposed to the girl: "I'm not very good with words. But all I know is that I love you. If you allow me, I will take care of you for the rest of my life. As for your family, I'll try my best to talk them round. Will you marry me?"
The girl agreed, & with the guy's determination, the family finally gave in & agreed to let them get married. So before he leaves, they got engaged.
The girl went out to the working society, whereas the guy was overseas, continuing his studies. They sent their love through emails & phone calls. Though it's hard, but both never thought of giving up.
One day, while the girl was on her way to work, she was knocked down by a car that lost control. When she woke up, she saw her parents beside her bed. She realized that she was badly injured. Seeing her mum crying, she wanted to comfort her. But she realized that all that could come out of her mouth was just a sigh. She has lost her voice......
The doctor says that the impact on her brain has caused her to lose her voice. Listening to her parents' comfort, but with nothing coming out from her, she broke down.
During the stay in hospital, besides silence cry ...it’s still just silence cry that companied her. Upon reaching home, everything seems to be the same. Except for the ringing tone of the phone. Which pierced into her heart everytime it rang. She does not wish to let the guy know. & not wanting to be a burden to him, she wrote a letter to him saying that she does not wish to wait any longer.
With that, she sent the ring back to him. In return, the guy sent millions & millions of reply, and countless of phone calls, all the girl could do, besides crying, is still crying....
The parents decided to move away, hoping that she could eventually forget everything & be happy.
With a new environment, the girl learns sign language & started a new life. Telling herself everyday that she must forget the guy. One day, her friend came & told her that he's back. She asked her friend not to let him know what happened to her. Since then, there wasn't anymore news of him.
A year has passed & her friend came with an envelope, containing an invitation card for the guy's wedding. The girl was shattered. When she open the letter, she saw her name in it instead.
When she was about to ask her friend what's going on, she saw the guy standing in front of her. He used sign language telling her "I've spent a year's time to learn sign language. Just to let you know that I've not forgotten our promise. Let me have the chance to be your voice. I Love You. With that, he slipped the ring back into her finger. The girl finally smiled.


by: nirdla_24 of pinoyden